วินจูงแนนที่โดนล่ามโซ่ คลานออกมาที่ห้องรับแขก
เธอยังคงเปลือยเปล่าไปทั้งตัว
มีเพียงปลอกคอและปลอกข้อมือข้อเท้ารัดอยู่เท่านั้น
บอยละสายตาจากนิตยสารกีฬาในมือจ้องมองตาไม่กระพริบ
แนนคลานมาหมอบที่พื้นข้างๆ วินเมื่อเขาทรุดนั่งลงตรงข้ามกับบอย
"นี่ไงนางทาสของกู เป็นไงมั่งวะ"
"เจ๋งว่ะ มึงฝึกจนเชื่องแล้วเหรอ"
"อยากรู้ก็ลองดูเองสิ เอ้าเธอไปปรนนิบัติเพื่อนฉันให้สุดฝีมือเลย"
แนนใจหายวูบ ตั้งแต่เจอเพื่อนของเจ้านายเธอนั่งอยู่ รู้ทันทีว่าถ้าเจ้านายเธอยอมให้เธอออกมาเจอคนอื่นล่ะก็ เธอจะต้องโดนคนนั้นเย็ดอย่างแน่นอน เพราะนางทาสในดีวีดีที่เขาเอาให้เธอดูนั้น ต้องคอยปรนเปรอสวาทให้แขกของเจ้านายตามแต่เขาจะสั่ง ซึ่งแม้เธอจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็ไม่นึกว่าจะเร็วอย่างนี้ ถึงอย่างไร เธอก็ยังไม่เคยสัมผัสรสควยของคนอื่น นอกจากเจ้านายเธอทำให้เธอใจเต้นระทึก แต่ก็ทำตามคำสั่งโดยดี ค่อยๆ คลานไปที่บอยแล้วเอามือปลดกระดุมกางเกงเขาออก แล้วล้วงเอาควยบอยขึ้นมาอมทันที
วินเดินออกจากห้องรับแขก ทิ้งบอยไว้ลำพังกับแนนสองคน บอยตักตวงความสุขจากเรือนร่างแนนอย่างเต็มที่ เขาเย็ดเธอทุกรูที่เอาควยเข้าไปได้ แนนก็ตอบสนองอย่างดีโดยไม่ปริปากบ่น มีเพียงเสียงครวญครางเพราะความเสียวซ่านออกมาเป็นระยะเท่านั้น บทเพลงแห่งกามารมณ์ บรรเลงอยู่นานจนเดินไปถึงจุดสิ้นสุดของมัน
"สุดยอดเลยว่ะเพื่อน แม่งร้อนแรงดีชิบหาย ขย่มกูไม่มีพักเลย เด็ดจริงๆนังคนนี้"
"กูก็ไม่คิดว่ามันจะร่านสวาทขนาดนี้ ทีแรกเห็นนิ่งๆ เงียบๆ ที่ไหนได้ตอนนี้แม่งขึ้นขี่กูตลอดเลย เวลากูเย็ดมัน"
"แล้วมึงจะเอาไงต่อมันอยู่นี่มากี่วันแล้ววะ"
"อีก 2 วันก็ต้องส่งกลับบ้านแล้ว อยู่นานกว่านี้ไม่ได้เดี๋ยวที่บ้านมันจะสงสัย ไว้เปิดเทอมกูจะให้มันขอที่บ้านมาอยู่หอข้างนอก แล้วมาค้างอยู่ที่นี่เลย นานๆ ค่อยกลับไปบ้านทีนึง"
"เออก็ดี กูจะได้ขอมาใช้บริการบ่อยๆ ชักติดใจว่ะ สงสัยต้องหาซักคนมั่งแล้ว"
วินหัวเราะชอบใจ เดินโอบเพื่อนไปนั่งดื่มเหล้าต่อ พร้อมกับเรียกแนน มาบำเรอสวาทพวกเขาทั้งคู่พร้อมๆกัน คืนนั้นแนนโดนรุมเย็ดทั้งคืนแต่ก็ยินดีเป็นยิ่งนัก ตอนนี้เธอเสพติดในกามเสียแล้ว อยากโดนควยทะลวงแทบจะตลอดเวลา
เช้าวันรุ่งขึ้นวินพาเธอมาล่ามไว้ที่โต๊ะทำงานตามปกติ แล้วบอกให้นอนพักเยอะๆ คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้ว เขาจะจัดงานเลี้ยงส่งให้ แนนแอบสงสัยในใจ งานเลี้ยงอะไรกันหนอ
กลางคืนมาถึงในสุดแนนถูกวินจูงมาที่ห้องนอนเธอ แต่วันนี้มันคลาคล่ำไป ด้วยชายฉกรรจ์ใส่หน้ากากปิดบังใบหน้าไว้ ทุกคนจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาหื่นกระหาย วินปลดโซ่ที่คอเธอออก แล้วสั่งกับคนในห้องว่า ให้สนุกกับเธอตามสบาย แล้วหันมาบอกแนนว่า
"สนุกให้เต็มที่นะฉันจัดให้เธอโดยเฉพาะเลย หวังว่าคงชอบนะ" แล้วก็ปิดประตูจากไป
พวกคนในห้อง ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นลูกน้องวินที่เขาสั่งให้ไปหลอกน้องชายของเธอ หรือคนที่ตามทวงหนี้เธอก็อยู่ในนี้ด้วย รวมทั้งลูกน้องบางคน ที่เขาชื่นชอบก็ได้รับการเรียกมาในการรุมโทรมน้องแนนใน คืนนี้ ถือเป็นรางวัลพิเศษที่เขามอบให้ทั้งสองฝ่าย ทั้งลูกน้องและนางทาสของเขานั่นเอง
แนนโก้งโค้งอมควยชายคนหนึ่งอย่างออกรส ขณะที่นอนคร่อมอีกคนนึงไว้แล้ว ขย่มควยไปด้วยอย่างเมามัน อีกคนเดินมาเสียบควยเข้าที่ก้นเธอแล้วซอยยิกๆ รูในตัวทั้ง 3 รูถูกใช้งานอย่างเต็มที่ พอคนนึงเสร็จกิจคนอื่นก็เข้ามาเสียบแทน วนเวียนอยู่อย่างนี้แทบทั้งคืน น้ำกามล้นทะลักจากปากแนน เพราะไม่สามารถดูดกินได้ทัน เธอค่อยๆ อ่อนแรงลงจนสุดท้ายถูกจับนอนถ่างขา เรียงคิวในท่านอนหงายเพราะอมควย หรือขึ้นคร่อมใครไม่ไหวอีกแล้ว แต่การรุมเย็ดยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งเช้า
เมื่อตื่นขึ้นมาเธอพบว่าทุกคนหายไปหมดแล้ว ตัวเองนอนอยู่บนเตียง ในสภาพเดิมคือถูกขึงพืดล่ามโซ่ไว้ทุกส่วน แต่เนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบน้ำกามที่ถูกรุมปล่อยใส่ เธอปวดร้าวไปหมดทั้งตัวต่อให้ไม่ถูกล่ามไว้ก็ไม่มีแรงกระดิกกระเดี้ยไปไหน แนนหลับตาลงแล้วหลับไปอีกในที่สุด
"เอ้าตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำแล้วกินข้าวซะ วันนี้ต้องกลับบ้านแล้ว" วินเดินมาปลุก ในขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายมากแล้ว แนนค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจ เธอแทบไม่มีแรงเลยวันนี้ หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จวินเดินถือเสื้อผ้าเธอมาที่ห้อง ชุดเดิมที่เธอใส่วันมาถึงนั่นเอง แนนแต่งตัวเสร็จแล้ว เตรียมจะคลานไปกินข้าวเหมือนเคยแต่วินดึงให้ลุกขึ้นบอก ว่า "วันนี้เดินไปกินเถอะ ไม่ต้องแล้ว"
อาหารมื้อนั้นดูไม่ คุ้นเคยอย่างน่าประหลาด การใช้ช้อนส้อมดูขัดเขินชอบกล หลังจากที่เธอใช้ปากกินข้าวมาตลอดสิบห้าวัน หลังอาหารวินเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ให้ และบอกว่าเขาจะไปส่งที่บ้าน
"ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงปิดเทอม เธอพักผ่อนอยู่บ้านไปก่อน ไว้ฉันจะติดต่อไปอีกทีนึง เธอทำได้ดีมากนางทาสของฉัน" วินพูดยิ้มๆแล้วขับรถจากไป
แนนพลิกตัวบนที่นอนอย่างกระสับกระส่าย ตอนนี้เธอมีอิสระเต็มที่ที่จะทำอะไรก็ได้ แม้แค่ชั่วคราวก็เถอะ แต่ทำไมนะทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ ไม่มีโซ่มาล่ามเธอบนเตียงอีกแล้ว ไม่ต้องคลานเข่าไปไหนมาไหน ไม่ต้องกินข้าวบนพื้นเยี่ยงสุนัข แต่แนนกลับไม่มีความสุขเลย เธอกำลังโหยหาการพันธนาการ การทรมาน การรับคำสั่งและการสมสู่ แนนตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงเดินไปข้างนอกห้อง...
ก๊อกๆๆ
"เข้ามาสิ" วินยิ้มพลางเปิดประตูให้ แนนถือกระเป๋าใบเขื่อง เดินเข้าประตูมาวางกระเป๋าลงแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด วินหยิบปลอกคอออกมารัดเข้าที่คอเธอ ที่ข้อมือข้อเท้าแล้วคล้องโซ่เธอคุกเข่าแล้วคลานตามวินไปที่ห้องนอนของเธอ ห้องที่เธอต้องการกลับมาอยู่ตลอดไป
แนนนอนกางแขนกาง ขาอยู่บนเตียง ที่ข้อมือและข้อเท้ามีสายโซ่รั้งไปยึดติดกับมุมทั้งสี่ด้าน ที่คอก็มีโซ่มาร้อยไว้แล้วดึงไปคล้องกับหัวเตียง วินขยับล็อคโซ่จนแน่ใจว่าแน่นหนาแล้ว จึงเดินไปปิดไฟทิ้งให้เธอนอนอยู่ในความมืด
"ราตรีสวัสดิ์ นางทาสของฉัน" วินพูดเบาๆแล้วปิดประตูจากไป
เสียงล็อกกุญแจจากข้างนอกดังกริ๊ก สะท้านเข้ามาถึงขั้วหัวใจของแนน เธอสิ้นอิสรภาพโดยสมบูรณ์แล้วนับจากนี้ แต่โดยความเต็มใจอย่างยิ่งยวด เธอไม่สามารถอยู่ได้ โดยปราศจากโซ่ที่คอยพันธนาการ ปราศจากแส้ที่ค่อยเฆี่ยนตี ปราศจากคนที่คอยออกคำสั่ง หรือปราศจากการถูกสมสู่เยี่ยงทาส เธอหลับตาลงรอคอยวันพรุ่งนี้มาถึงอย่างจดจ่อ
รอเวลาที่จะได้ปรนนิบัติเจ้านายของเธอ..
"นี่ไงนางทาสของกู เป็นไงมั่งวะ"
"เจ๋งว่ะ มึงฝึกจนเชื่องแล้วเหรอ"
"อยากรู้ก็ลองดูเองสิ เอ้าเธอไปปรนนิบัติเพื่อนฉันให้สุดฝีมือเลย"
แนนใจหายวูบ ตั้งแต่เจอเพื่อนของเจ้านายเธอนั่งอยู่ รู้ทันทีว่าถ้าเจ้านายเธอยอมให้เธอออกมาเจอคนอื่นล่ะก็ เธอจะต้องโดนคนนั้นเย็ดอย่างแน่นอน เพราะนางทาสในดีวีดีที่เขาเอาให้เธอดูนั้น ต้องคอยปรนเปรอสวาทให้แขกของเจ้านายตามแต่เขาจะสั่ง ซึ่งแม้เธอจะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็ไม่นึกว่าจะเร็วอย่างนี้ ถึงอย่างไร เธอก็ยังไม่เคยสัมผัสรสควยของคนอื่น นอกจากเจ้านายเธอทำให้เธอใจเต้นระทึก แต่ก็ทำตามคำสั่งโดยดี ค่อยๆ คลานไปที่บอยแล้วเอามือปลดกระดุมกางเกงเขาออก แล้วล้วงเอาควยบอยขึ้นมาอมทันที
วินเดินออกจากห้องรับแขก ทิ้งบอยไว้ลำพังกับแนนสองคน บอยตักตวงความสุขจากเรือนร่างแนนอย่างเต็มที่ เขาเย็ดเธอทุกรูที่เอาควยเข้าไปได้ แนนก็ตอบสนองอย่างดีโดยไม่ปริปากบ่น มีเพียงเสียงครวญครางเพราะความเสียวซ่านออกมาเป็นระยะเท่านั้น บทเพลงแห่งกามารมณ์ บรรเลงอยู่นานจนเดินไปถึงจุดสิ้นสุดของมัน
"สุดยอดเลยว่ะเพื่อน แม่งร้อนแรงดีชิบหาย ขย่มกูไม่มีพักเลย เด็ดจริงๆนังคนนี้"
"กูก็ไม่คิดว่ามันจะร่านสวาทขนาดนี้ ทีแรกเห็นนิ่งๆ เงียบๆ ที่ไหนได้ตอนนี้แม่งขึ้นขี่กูตลอดเลย เวลากูเย็ดมัน"
"แล้วมึงจะเอาไงต่อมันอยู่นี่มากี่วันแล้ววะ"
"อีก 2 วันก็ต้องส่งกลับบ้านแล้ว อยู่นานกว่านี้ไม่ได้เดี๋ยวที่บ้านมันจะสงสัย ไว้เปิดเทอมกูจะให้มันขอที่บ้านมาอยู่หอข้างนอก แล้วมาค้างอยู่ที่นี่เลย นานๆ ค่อยกลับไปบ้านทีนึง"
"เออก็ดี กูจะได้ขอมาใช้บริการบ่อยๆ ชักติดใจว่ะ สงสัยต้องหาซักคนมั่งแล้ว"
วินหัวเราะชอบใจ เดินโอบเพื่อนไปนั่งดื่มเหล้าต่อ พร้อมกับเรียกแนน มาบำเรอสวาทพวกเขาทั้งคู่พร้อมๆกัน คืนนั้นแนนโดนรุมเย็ดทั้งคืนแต่ก็ยินดีเป็นยิ่งนัก ตอนนี้เธอเสพติดในกามเสียแล้ว อยากโดนควยทะลวงแทบจะตลอดเวลา
เช้าวันรุ่งขึ้นวินพาเธอมาล่ามไว้ที่โต๊ะทำงานตามปกติ แล้วบอกให้นอนพักเยอะๆ คืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแล้ว เขาจะจัดงานเลี้ยงส่งให้ แนนแอบสงสัยในใจ งานเลี้ยงอะไรกันหนอ
กลางคืนมาถึงในสุดแนนถูกวินจูงมาที่ห้องนอนเธอ แต่วันนี้มันคลาคล่ำไป ด้วยชายฉกรรจ์ใส่หน้ากากปิดบังใบหน้าไว้ ทุกคนจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาหื่นกระหาย วินปลดโซ่ที่คอเธอออก แล้วสั่งกับคนในห้องว่า ให้สนุกกับเธอตามสบาย แล้วหันมาบอกแนนว่า
"สนุกให้เต็มที่นะฉันจัดให้เธอโดยเฉพาะเลย หวังว่าคงชอบนะ" แล้วก็ปิดประตูจากไป
พวกคนในห้อง ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นลูกน้องวินที่เขาสั่งให้ไปหลอกน้องชายของเธอ หรือคนที่ตามทวงหนี้เธอก็อยู่ในนี้ด้วย รวมทั้งลูกน้องบางคน ที่เขาชื่นชอบก็ได้รับการเรียกมาในการรุมโทรมน้องแนนใน คืนนี้ ถือเป็นรางวัลพิเศษที่เขามอบให้ทั้งสองฝ่าย ทั้งลูกน้องและนางทาสของเขานั่นเอง
แนนโก้งโค้งอมควยชายคนหนึ่งอย่างออกรส ขณะที่นอนคร่อมอีกคนนึงไว้แล้ว ขย่มควยไปด้วยอย่างเมามัน อีกคนเดินมาเสียบควยเข้าที่ก้นเธอแล้วซอยยิกๆ รูในตัวทั้ง 3 รูถูกใช้งานอย่างเต็มที่ พอคนนึงเสร็จกิจคนอื่นก็เข้ามาเสียบแทน วนเวียนอยู่อย่างนี้แทบทั้งคืน น้ำกามล้นทะลักจากปากแนน เพราะไม่สามารถดูดกินได้ทัน เธอค่อยๆ อ่อนแรงลงจนสุดท้ายถูกจับนอนถ่างขา เรียงคิวในท่านอนหงายเพราะอมควย หรือขึ้นคร่อมใครไม่ไหวอีกแล้ว แต่การรุมเย็ดยังคงดำเนินต่อไปจนกระทั่งเช้า
เมื่อตื่นขึ้นมาเธอพบว่าทุกคนหายไปหมดแล้ว ตัวเองนอนอยู่บนเตียง ในสภาพเดิมคือถูกขึงพืดล่ามโซ่ไว้ทุกส่วน แต่เนื้อตัวเต็มไปด้วยคราบน้ำกามที่ถูกรุมปล่อยใส่ เธอปวดร้าวไปหมดทั้งตัวต่อให้ไม่ถูกล่ามไว้ก็ไม่มีแรงกระดิกกระเดี้ยไปไหน แนนหลับตาลงแล้วหลับไปอีกในที่สุด
"เอ้าตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำแล้วกินข้าวซะ วันนี้ต้องกลับบ้านแล้ว" วินเดินมาปลุก ในขณะนั้นเป็นเวลาบ่ายมากแล้ว แนนค่อยๆ ลุกขึ้นอย่างไม่เต็มใจ เธอแทบไม่มีแรงเลยวันนี้ หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จวินเดินถือเสื้อผ้าเธอมาที่ห้อง ชุดเดิมที่เธอใส่วันมาถึงนั่นเอง แนนแต่งตัวเสร็จแล้ว เตรียมจะคลานไปกินข้าวเหมือนเคยแต่วินดึงให้ลุกขึ้นบอก ว่า "วันนี้เดินไปกินเถอะ ไม่ต้องแล้ว"
อาหารมื้อนั้นดูไม่ คุ้นเคยอย่างน่าประหลาด การใช้ช้อนส้อมดูขัดเขินชอบกล หลังจากที่เธอใช้ปากกินข้าวมาตลอดสิบห้าวัน หลังอาหารวินเตรียมกระเป๋าเสื้อผ้าไว้ให้ และบอกว่าเขาจะไปส่งที่บ้าน
"ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงปิดเทอม เธอพักผ่อนอยู่บ้านไปก่อน ไว้ฉันจะติดต่อไปอีกทีนึง เธอทำได้ดีมากนางทาสของฉัน" วินพูดยิ้มๆแล้วขับรถจากไป
แนนพลิกตัวบนที่นอนอย่างกระสับกระส่าย ตอนนี้เธอมีอิสระเต็มที่ที่จะทำอะไรก็ได้ แม้แค่ชั่วคราวก็เถอะ แต่ทำไมนะทำไมถึงรู้สึกแปลกๆ ไม่มีโซ่มาล่ามเธอบนเตียงอีกแล้ว ไม่ต้องคลานเข่าไปไหนมาไหน ไม่ต้องกินข้าวบนพื้นเยี่ยงสุนัข แต่แนนกลับไม่มีความสุขเลย เธอกำลังโหยหาการพันธนาการ การทรมาน การรับคำสั่งและการสมสู่ แนนตัดสินใจลุกขึ้นจากเตียงเดินไปข้างนอกห้อง...
ก๊อกๆๆ
"เข้ามาสิ" วินยิ้มพลางเปิดประตูให้ แนนถือกระเป๋าใบเขื่อง เดินเข้าประตูมาวางกระเป๋าลงแล้วถอดเสื้อผ้าออกจนหมด วินหยิบปลอกคอออกมารัดเข้าที่คอเธอ ที่ข้อมือข้อเท้าแล้วคล้องโซ่เธอคุกเข่าแล้วคลานตามวินไปที่ห้องนอนของเธอ ห้องที่เธอต้องการกลับมาอยู่ตลอดไป
แนนนอนกางแขนกาง ขาอยู่บนเตียง ที่ข้อมือและข้อเท้ามีสายโซ่รั้งไปยึดติดกับมุมทั้งสี่ด้าน ที่คอก็มีโซ่มาร้อยไว้แล้วดึงไปคล้องกับหัวเตียง วินขยับล็อคโซ่จนแน่ใจว่าแน่นหนาแล้ว จึงเดินไปปิดไฟทิ้งให้เธอนอนอยู่ในความมืด
"ราตรีสวัสดิ์ นางทาสของฉัน" วินพูดเบาๆแล้วปิดประตูจากไป
เสียงล็อกกุญแจจากข้างนอกดังกริ๊ก สะท้านเข้ามาถึงขั้วหัวใจของแนน เธอสิ้นอิสรภาพโดยสมบูรณ์แล้วนับจากนี้ แต่โดยความเต็มใจอย่างยิ่งยวด เธอไม่สามารถอยู่ได้ โดยปราศจากโซ่ที่คอยพันธนาการ ปราศจากแส้ที่ค่อยเฆี่ยนตี ปราศจากคนที่คอยออกคำสั่ง หรือปราศจากการถูกสมสู่เยี่ยงทาส เธอหลับตาลงรอคอยวันพรุ่งนี้มาถึงอย่างจดจ่อ
รอเวลาที่จะได้ปรนนิบัติเจ้านายของเธอ..
